Մարզպետունու ամրոց
Ապրիլի 13-ին, շաբաթ օրը մենք հայրենագետիկներս և ընկեր Իվետան,ճամփհորդեցինք դեպի Մարզպետունու կամ Տափի ամրոց: Ես գիտեմ, որՏափի բերդ-ամրոցը, որը ժողովուրդը Գևորգ Մարզպետունու անունով էկոչում, գտնվում է Խոսրով գետի աջ ափին` Ուրծ քաղաքատեղիիհյուսիս-արևմտյան եզրին: Այն կառուցվել է 10-րդ դարի առաջինքառորդում, կանոնավոր հատակագծով քառանկյուն մոնումենտալշինություն է, ունի ճարտարապետական և ամրոցաշինական մեծարժեք: Իսկ Տափի վանք-մատուռը որպես գրչօջախ հիշատակվում է 1496թ.-ից, որտեղ Բարսեղ գրիչի ձեռքով գրվել է «Սաղմոսարանը»: Մատուռիհյուսիսային պատի ներսի երեսին պահպանված է ընդարձակարձանագրություն, որը փորագրված է 1256 թվականին: Ավտոբուսի մեջ, որպեսզի չհոգնենք, մենք մեզ հետ բերել էինք տարբեր խաղեր: Ժամանակը շատ շուտ անցավ ավտոբուսի մեջ, որովհետև մենք այնքան էինք տարված խաղերով, որ չնկատեցինք, թե ժամանակը ոնց անցավ: Ես ավտոբուսից դուրս եկավ և... և տեսա մի հիանալի տեսարան կանաչ-կանաչ խոտեր բարձր և քարքարոտ լեռներ, սարեր և ճանապարհը տանում էր դեպի Մարզպետունու ամրոց: Ամրոցում կային շատ սենյակներ և մարդ կարող էր նույնիսկ մոլորվել այդ ամրոցում: Ամրոցի մոտ գտնվող փոքրիկ տաճարի մեջ, մենք մտանք աղոթեցինք, մոմ վառեցինք և դուրս եկանք ամրոցի մոտի ազատ տարածք: Այնտեղ ընդմիջում արեցին: Ոմանք խաղում էին, ոմաք հանգստանում էին, ոմանք հաց էին ուտում, իսկ ոմանք էլ կարող է նույնիսկ նստած էին և միայն հիանում էին այնետղի հիասքանչ բնությամբ: Պայծառ օր էր: Երկնքում մի ամպ չկար: Մենք վազվզում էինք և քամի գալիս էր մեր դեմքներին: Քիչ անց մենք ուղեվորվեցինք դեպի տուն: Այդ օրվա ընթացքում մենք քայլեցինք 1 կմ - ից ավել: Շատ զվարճալի և ուսումնական ճամփորդություն էր:
Ապրիլի 13-ին, շաբաթ օրը մենք հայրենագետիկներս և ընկեր Իվետան,ճամփհորդեցինք դեպի Մարզպետունու կամ Տափի ամրոց: Ես գիտեմ, որՏափի բերդ-ամրոցը, որը ժողովուրդը Գևորգ Մարզպետունու անունով էկոչում, գտնվում է Խոսրով գետի աջ ափին` Ուրծ քաղաքատեղիիհյուսիս-արևմտյան եզրին: Այն կառուցվել է 10-րդ դարի առաջինքառորդում, կանոնավոր հատակագծով քառանկյուն մոնումենտալշինություն է, ունի ճարտարապետական և ամրոցաշինական մեծարժեք: Իսկ Տափի վանք-մատուռը որպես գրչօջախ հիշատակվում է 1496թ.-ից, որտեղ Բարսեղ գրիչի ձեռքով գրվել է «Սաղմոսարանը»: Մատուռիհյուսիսային պատի ներսի երեսին պահպանված է ընդարձակարձանագրություն, որը փորագրված է 1256 թվականին: Ավտոբուսի մեջ, որպեսզի չհոգնենք, մենք մեզ հետ բերել էինք տարբեր խաղեր: Ժամանակը շատ շուտ անցավ ավտոբուսի մեջ, որովհետև մենք այնքան էինք տարված խաղերով, որ չնկատեցինք, թե ժամանակը ոնց անցավ: Ես ավտոբուսից դուրս եկավ և... և տեսա մի հիանալի տեսարան կանաչ-կանաչ խոտեր բարձր և քարքարոտ լեռներ, սարեր և ճանապարհը տանում էր դեպի Մարզպետունու ամրոց: Ամրոցում կային շատ սենյակներ և մարդ կարող էր նույնիսկ մոլորվել այդ ամրոցում: Ամրոցի մոտ գտնվող փոքրիկ տաճարի մեջ, մենք մտանք աղոթեցինք, մոմ վառեցինք և դուրս եկանք ամրոցի մոտի ազատ տարածք: Այնտեղ ընդմիջում արեցին: Ոմանք խաղում էին, ոմաք հանգստանում էին, ոմանք հաց էին ուտում, իսկ ոմանք էլ կարող է նույնիսկ նստած էին և միայն հիանում էին այնետղի հիասքանչ բնությամբ: Պայծառ օր էր: Երկնքում մի ամպ չկար: Մենք վազվզում էինք և քամի գալիս էր մեր դեմքներին: Քիչ անց մենք ուղեվորվեցինք դեպի տուն: Այդ օրվա ընթացքում մենք քայլեցինք 1 կմ - ից ավել: Շատ զվարճալի և ուսումնական ճամփորդություն էր:
Комментариев нет:
Отправить комментарий